Ik ben ziek geweest, en kon niet naar mijn werk gaan.
Dat gebeurt. Niet zo vaak, maar het gebeurt.
U dient te weten dat als ik al ziek ben, ik nooit de eerste zieke ben, steevast één van de laatste.
Wat daaraan voorafgaat, is een vaak weken durend hardnekkig gevecht van mijn afweersysteem tegen de standvastig sterker wordende bacteriën, en dat terwijl rondom mij - allemaal hardnekkig en overmatig vleesetende - collega's vallen als vliegen...
Er bestaan volgens mij in labo's geen betere permaculturen voor bacteriën dan het gemiddelde lichaam van een vleeseter.
Die paar kleine bronnen van weerstand die men groenten noemt, en die het bord van de vleeseter halen, worden door het vlees en bij voorkeur geprocessed zetmeel vakkundig aangerand met behulp van verzadigd vet en snelle suikers, om dan uiteindelijk vaak nog verweesd, alleen en bovenal onaangeroerd achter te blijven op dit slagveld van slecht lijfsbehoud.
Om nog maar te zwijgen over de antibiotica, eerst al in het vlees, en alsof dat niet volstaat, een standaard item in het boodschappenlijstje na het gemiddelde doktersbezoek.
Zij zijn ziek. En als de ziektekiemen volhoudertjes zijn, moet ik na verloop van tijd de strijd ook staken en mij gewonnen geven. Uiteindelijk wel.
Tot daar geen probleem. Shit happens.
Ik kom dus terug op mijn werk, uit ziekteverlof, en wat krijg ik te horen?
"A, ja, als je geen vlees eet, word je ziek, natuurlijk..."
What can I say.
Ik heb een neef, een junk-vegetariër, wiens dagelijkse portie groenten zich meestal beperkt tot een flinke portie ketchup.
Ergens vat ik hem wel...
Zijn weerstand iets verlagen, om hun met hun eigen wapens te bestrijden? Vegetarische gemanipuleerde ziektekiemen?
Ik heb het hem nooit gevraagd, maar stiekem heb ik bewondering voor dit soort martelaarschap...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten